گرچه دار زدن یکی از روش‌های قابل اعتماد خودکشی است، همیشه و صد درصد موثر نیست. تحقیقات نشان می‌دهند که آن‌ها 77 تا 88 درصد موثرند. البته اگر این روش به صورت صحیح انجام پذیر احتمال زیادی برای کُشندگی آن وجود دارد. دو روش اصلی برای دار زدن وجود دارد.
انواع روش های دار زدن
1. پرش کوتاه/آویزش ساده:
در این روش دلیل مرگ معمولاً خفگی (کمبود اکسیژن) است که به دلیل وزن بدن بر روی گره به وسیله‌ی مسدود ساختن راه هوا (نای) صورت می‌گیرد انجام می‌پذیرد .همچنین مرگ ممکن است با سادگی بر اثر فشرده شدن شاهرگ های گلو یا رگ‌های زیرگلویی به وسیله‌ی مسدود کردن جریان خون از/به مغز صورت گیرد. مسدود کردن راه هوا در این صورت مسأله ای اساسی نخواهد بود.
2.دار زدن پرشی
در کشورهای غربی معمولاً اعدام‌های قضایی (با اعدام در کشورهایی مثل ایران که به صورت آویزش ساده است، اشتباه گرفته نشود) با استفاده از این روش صورت می‌گیرد، که دریچه‌ای زیر پای فرد اعدامی باز می‌شود و فرد در حدود 1.5 تا 3 متر پایین‌تر پرتاب می‌شود. نیروی پرتاب به پایین در ترکیب با موقعیت طناب ، با شدت تمام سر را به عقب پرتاب می‌کند، و در نتیجه با قطع شدن ستون فقرات منجر به ناهشیاری عمیق فوری و مرگ سریع می‌شود.
1.پرش کوتاه/آویزش ساده
این روش احتمالاً ساده‌ترین شکل دار زدن است،و اگرچه ناهشیاری نسبتاً سریع است، با این حال ممکن است فوری نباشد، و در نتیجه ممکن است روش کاملاً بدون دردی برای خودکشی هم باشد و هم نباشد. همچنین باید توجه داشت که اگر این فرایند قبل از کامل شدن قطع شود (برای مثال کسی دار زدن را بیابد و گره را شل کند) صدمه‌ی مغزی بسیار محتمل است. هرکسی که این روش را امتحان می‌کند پیشنهاد می‌شود که بخش خطرات ناموفق بودن و قابل اعتماد بودن (در آخر همین صفحه )را قبل از انجام این روش بخوانند.
چگونگی و تخمین زمان مرگ در خودکشی با دار
دار زدن پرش کوتاه :
آویزش ساده با مسدود کردن راه تامیم اکسیژن به مغز و بدن (خفگی) ، و یا فشرده شدن شریان‌ها (شاهرگی) و رگ‌ها (زیرگلویی) در گردن منجر به مرگ می‌شود. این روش به یک پرش کوچک نیاز دارد یا اصولاً به هیچ پرشی نیاز ندارد، چرا که مرگ به سادگی به خاطر مسدود شدن نای یا جریان خون صورت می‌پذیرد. در حقیقت پرش کوچک‌تر در این روش مناسب‌تر است زیرا فشار کمتری به عضلات گردن وارد می‌کند.
تخمین زمان مرگ
اگر راه هوا به کلی بسته شود و آویزش کامل نیز بدست آمد (یعنی پا کاملاً از کف زمین جدا باشد)، این روش محتملاً حداقل در ابتدا بسیار دردآور خواهد بود.چرا که فرد برای هوا دست و پا میزند و علیه فشرده شدن طناب و علیه وزن بدن خود تقلا می‌کند.کلارک تخمین 1 تا 3 دقیقه را برای زمانی که ناهشیاری صورت پذیرد و مرگ کامل را در حدود 20 دقیقه تخمین میزند.
هشدار
بعضی از اوقات ممکن است که پس از دار زدن پرش کوتاه/آویزش ساده اگر فرد قبل از مرگ یافته شود ،بتوان فرد را احیای مجدد کرد. کسانی که از دار زدن نجات پیدا کرده‌اند توصیف کرده‌اند که درد پس از مدتی کاهش پیدا می‌کند و زمانی که به ناهشیاری می‌روند نورهای سفیدی دیده می‌شدند .
بعضی از توجهات اساسی در دار زدن پرش کوتاه این‌ها هستند:
آموزش گره زدن طناب دار
1. موقعیت گره. بر اساس مطلبی در روش‌های جایگزین خودکشی، گره باید پشت سر شما قرار گیرد. استون عنوان می‌کند که مهم است که گره در بالا و در جلوی صورت قرار گیرد.هردو قبول دارند که گره باید با افزایش فشار اعمال شده محکم‌تر شود. موقعیت گره احتمالاً به این بستگی دارد که شما می‌خواهید چگونه آویزان بودن دست یابید (به شماره‌ی 4 در ذیل مراجعه شود). مسألۀ مهم این است که طناب هنگام آویزان شدن سفت شود.
2. گره. یک گره کمندی برای این کار کافی باید باشد. برای اطلاعات بیشتر در خصوص گره‌ها به این سایت (به زبان انگلیسی) مراجعه کنید و توجه داشته باشید که گره اعدام (The Hangman’s Knot) در این روش کارساز نیست . مهم است که گره به سادگی وقتی فشار به کمند وارد می‌شود سفت‌تر شود.
آموزش تصویری گره زدن طناب دار
آموزش تصویری گره زدن طناب دار
3. اتصال طرف دیگر طناب. باید به چیزی محکم که نشکند و حرکت نکند باشد. طناب باید محکم گره بخورد تا گره به سادگی باز نشود.
4. آویزان شدن:
لازم است طناب به گونه‌ای آرایش یابد که حول گردن سفت شود. طناب می‌تواند روی یک آویز، یا روی تیرک آویزان شود و بعد به جای دیگری محکم بسته شود.طناب به سادگی می‌تواند به دستگیره‌ی در بسته شود و از بالای در یا نرده آویزان شود. در فیلم‌ها افرادی دیده می‌شوند که روی صندلی می‌ایستند و سپس صندلی را از زیر پایشان می‌کشند، این کار ضروری نیست.
5. امتحان کردن طناب:
بدن در حالت ناهشیار به اطراف دست و پا میزند و تقلا می‌کند. مهم است که طناب حول گردن تا زمان مرگ سفت باقی بماند، و تخمین زده می‌شود که مرگ در حدود 20 دقیقه به طول می‌انجامد. اگر آویزان ماندن کامل مد نظر باشد ، مهم است که اطمینان حاصل شود که طناب در حالی که بدن تقلا می‌کند حالت آویزان بودن را حفظ کند. به خاطر بسپارید بدن خصوصاً وقتی در حالت هشیار باشد، اگر راه هوا مسدود شود هر کاری می‌کند تا دوباره بتواند نفس بکشد، و این شامل چنگ زدن به طناب و کوبیدن خود به اطراف می‌شود.
توصیه ها
6. در نظر بگیرید که در جایی که طناب به گردن برخورد می‌کند چیزی بین آن‌ها بگذارید تا طناب پوست را نبرد.پیشنهاد می‌شود یک لفاف پارچه‌ای برای این کار استفاده شود. به همین دلیل بهتر است که از چیزهایی مانند سیم برق یا سیم‌های فلزی برای دار زدن به عنوان طناب استفاده نشود. مشخصاً لفاف نباید آنقدر کلفت باشد که از سفت شدن طناب برای فشرده کردن راه هوا یا شریان‌های خونی ممانعت به عمل آورد. فقط آنقدر باشد که از بریده شدن گلو جلوگیری کند. یک حوله‌ی نازک برای این کار مناسب است.
7. مطمئن شوید که هیچ وقفه‌ای در کار ایجاد نشود. به خاطر داشته باشید که بدن در حین ناهشیاری خود را به اطراف می‌کوبد و این امر می‌تواند توجه دیگران را به خود جلب کند. قطع شدن این روش قبل از تکمیل می‌تواند منجر به صدمات مغزی شود که باید از آن اجتناب کرد.
نتیجه
هرکس که این روش را به عنوان روشی برای خودکشی انتخاب می‌کند پیشنهاد می‌شود بخش خطرات ناموفق بودن و قابل اعتماد بودن در آخر همین صفحه و همچنین بخش کمکم کنید را قبل از اقدام بخواند.
2.دار زدن پرشی
هدف این نوع دار زدن ایجاد مرگ سریع و تقریباً بدون درد (احتمالاً برای یک ثانیه)، به واسطه‌ی شکستگی/دررفتگی مهره‌های بالایی گردن است، که ستون فقرات را خرد یا جدا می‌کند و منجر به ناهشیاری فوری (در چند میلی ثانیه) می‌شود.علت مرگ خفگی است، که در حین اغما صورت می‌گیرد. گزارش کلارک تخمین میزند که مرگ تقریباً در 6 دقیقه و مرگ کامل بدنی معمولاً در 10الی 15 دقیقه رخ می‌دهد. او همچنین اشاره می‌کند که این زمان بسیار متغیر است، و گزارشات رسمی از 3 تا 25 دقیقه را برای مرگ اعلام کرده‌اند. بعضی حرکات جزئی اندام‌ها و بدن ممکن گاهاً رخ دهد اما این‌ها معمولاً به خاطر رفلکس‌های ستون فقرات است.
گزارشات
گفته می‌شود دار زدن پرشی با ایجاد خرد شدن یا جدا شدن ستون فقرات نسبتاً بدون درد است . به هر حال ، به خاطر تدارکاتی که این روش احتیاج دارد تا موثر باشد از دار زدن پرش کوتاه کمتر محبوب و معمول است.
توجهاتی که در دار زدن پرشی باید مد نظر قرار گیرد این‌ها هستند:
1. طناب قوی که کش نیاید. برای مثال طناب کناف یا مانیل، که می‌تواند در حدود 400 کیلوگرم فشار را تحمل کند و آن قدر بلند باشد به چیزی محکم وصل شود و بتواند پرش لازم را جوابگو باشد (مراجعه شود به ذیل). کلارک عنوان می‌کند که در کشورهایی که هنوز اعدام را اجرا می‌کنند، یک حلقه‌ی فلزی در طناب در محل گره تعبیه می‌شود تا گره راحت‌تر جابجا شود و منجر به مرگ سریع‌تر شود (گرچه چندان ضروری به نظر نمی‌رسد). او عنوان می‌کند که یک طناب کنفی با 4 متر طول و قطر 20 میلی‌متری معمولاً برای این کار استفاده می‌شود . استون قطر 25 میلی‌متری را پیشنهاد می‌کند.
2. موقعیت گره:
گرچه نوع گره تا آنجا که شل نشود چندان مهم نیست، با این حال مهم است که گره پایین فک قرار گیرد. شاید خوب باشد که امتحان شود اگر گره کشیده شود چه اتفاقی می‌افتد، تا اطمینان حاصل شود که تا جای ممکن مستقیماً زیر چانه سفت شود. این بدین معناست که موقعیت اولیه‌ی گره (گره در ابتدا نباید سفت باشد) کمی رو به جانب باشد تا هنگامی که کشیده شد در مرکز قرار گیرد. هدف این گره کمک به پرتاب کردن سر به عقب و در نتیجه خورد کردن ستون فقرات است. کلارک عنوان می‌کند که گره اعدام که در آمریکا استفاده می‌شد به هدف این منظور زده می‌شد ، اگرچه در بریتانیا و مستعمراتش گره ساده‌ی کمندی ( The Simple Noose ) استفاده می‌شد.
آموزش گره زدن طناب دار
برای اطلاعات بیشتر در خصوص گره‌ها به این سایت مراجعه کنید.
3. اتصال سر دیگر طناب:
باید به چیزی محکم باشد که شکسته نشود یا در اثر فشار پرش بدن جابجا نشود. طناب باید محکم گره زده شود تا گره شل یا باز نشود.
4. پرش. در صورت ایده آل پرش باید به صورت قائم باشد. پرش در حال دویدن به جلو موقعیت گره را تغییر می‌دهد و در نتیجه گاهاً نمی‌تواند ستون فقرات را خورد کند. مرگ همچنان محتمل است، اما خفگی در این حالت بسیار دردناک‌تر است. طول لازم طناب بر اساس وزن متغیر می‌باشد. جدول ذیل در سال 1892 و مجدداً با کمی بازبینی در سال 1913 توسط دولت بریتانیا برای اعدام در نظر گرفته شده است. کلارک گزارش می‌دهد که این جدول هنوز هم در سنگاپور و مالزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. وزن زندانی شامل وزن بدن، لباس‌ها و … در روز قبل از اعدام می‌باشد.
جدول
| وزن زندانی (پوند) | طول پرش بر اساس فوت و اینچ |
| 118 & under | 8′ 6″ |
| 120 | 8′ 4″ |
| 125 | 8′ 0″ |
| 130 | 7′ 8″ |
| 135 | 7′ 5″ |
| 140 | 7′ 2″ |
| 145 | 6′ 11″ |
| 150 | 6′ 8″ |
| 155 | 6′ 5″ |
| 160 | 6′ 3″ |
| 165 | 6′ 1″ |
| 170 | 5′ 10″ |
| 175 | 5′ 8″ |
| 180 | 5′ 7″ |
| 185 | 5′ 5″ |
| 190 | 5′ 3″ |
| 195 | 5′ 2″ |
| 200 & over | 5′ 0″ |
نظر کلارک
کلارک عنوان می‌کند که از سال 1939 به بعد معمولاً 30 سانتی‌متر دیگر به این ارقام اضافه شده است.
اطلاعات بیشتر در خصوص دار زدن پرشی به همراه تصاویری که خوانندگان ممکن است آن‌ها را تصاویری تکان دهنده از اعدام و دار زدن بیابند را می‌تواند در اینجا (به انگلیسی) یافت.
باید توجه داشت که گرچه گزارش شده است که این روش اگر به طور صحیح انجام شود منجر به ایجاد ناهشیاری فوری می‌شود، عناصری که به وسیله‌ی آن‌ها می‌توان از این امر مطمئن شد چندان واضح نیستند.
خطرات ناموفق بودن و قابل اعتماد بودن
گرچه دار زدن اگر به طور صحیح انجام پذیرد روش نسبتاً قابل اعتمادی است، چیزهایی وجود دارند که ممکن است اشتباه از کار در بیایند، و بسیاری از این‌ها می‌توانند منجر به صدمه‌ی مغزی دائمی شوند. پس با دقت بخوانید چرا که از تمامی آن‌ها باید اجتناب کرد:
موارد قابل ذکر
1. پاره شدن طناب. اگر این اتفاق قبل از شروع مرگ بیافتد ، احتمال زیادی وجود دارد که صدمه‌ی مغزی ایجاد شود (مگر اینکه طناب پس از اقدام به خودکشی خیلی زود پاره شود). توجه داشته باشید که بدن هم در حالت هشیار و هم در حالت ناهشیار خود را به اطراف می‌کوبد (تقلا می‌کند) که این امر ممکن است شانس پاره شدن طناب را افزایش دهد.
2. پیدا شدن قبل از شروع مرگ. عوارض این امر مانند شماره‌ی 1 است.
3. در دار زدن پرشی:
اگر پرش به اندازه‌ی کافی نباشد تا گردن را بشکند، این امر منجر به آویزان ماندن ناخوشایند در حالی که فشار زیادی به گردن وارد می‌شود، می‌شود.
4. در دار زدن پرشی اگر جریان خون به مغز و بالعکس فقط تا حدودی مسدود شود، این امر شروع ناهشیاری و مرگ را به تأخیر می‌اندازد، و احتمالاً با مسدود کردن راه هوا مرگ را ناخوشایند می‌سازد. درست گره زدن طناب برای اجتناب از این امر ضروری است.
5. در دار زدن پرش کوتاه/آویزش ساده:
علاوه بر صدمه‌ی مغزی، احتمال صدمه‌ی قلبی یا ریوی نیز وجود دارد.
این روش اگر درست اجرا شود، احتمال مرگ بسیار زیاد است. این روش برای ژست خودکشی گرفتن کاملاً نامناسب است.
دیگران چه می‌یابند؟
در نظر اول اگرچه شاید واضح باشد اما، آنکه جسد را اول می‌یابند با صحنه‌ی دل‌خراش آویزان ماندن جسد در هوا مواجه می‌شود. گردن به شدت کبود خواهد شد و جای طناب روی گردن خواهد بود. کلارک عنوان می‌کند که ممکن است در بعضی موارد ریزش ادرار و مدفوع وجود داشته باشد چرا که عضلات تنگ کننده( اسفنکتر) به خاطر کمبود اکسیژن شل می‌شوند. باز شدن عضلات تنگ کننده به علت آزاد شدن آدرنالین که در مواقع ترس شدید معمول است رخ می‌دهد.
ظاهر
اینکه صورت به چه شکل خواهد بود، بستگی به تأثیر طناب بر شریان‌های خونی و نای دارد. رنگ چهره ممکن است سفید، یا آبی شود به خاطر عدم وجود اکسیژن. اگر طناب رگ زیرگلویی را ببندد اما شاهرگ را نبندد احتمالاً چهره ورم کرده و آبی رنگ می‌شود. زبان نیز به همین علت ممکن است ورم کند و از دهان بیرون بیاید. در حالی که چهره ورم می‌کند، محتملاً کمی لکه‌های خونی در چهره و چشم‌ها به خاطر پاره شدن مویرگ‌های خونی ایجاد می‌شود.
